όλοι λένε ότι ψάχνουν την αλήθεια,
όλοι περιμένουν ότι η αλήθεια θα τους σώσει,
αλλά δεν είναι η αλήθεια που σε απελευθερώνει
είναι ο άνθρωπος που αγαπάς όταν επιτέλους τον συναντάς...
αλλά ότι αναζητάς πραγματικά δεν είναι η αλήθεια..
εσύ στη πραγματικότητα ψάχνεις τον εαυτό σου,
που'χες κρυμμένο.
εσύ δεν θέλεις να μάθεις περισσότερα φίλε
εσύ θέλεις μόνο να μάθεις ότι μια μέρα
μπορεί να αγαπηθείς.....
κι'ότι και αν κάνεις,αν δεν σ'αγαπούν
η αλήθεια δεν σε σώζει
σώζει όποιον διάλεξες τυχαία στον δρόμο ν θυσιάσεις

αφοσίωση δεν σημαίνει να προδίδεις όταν άλλος στο ζητάει..
αφοφίωση σημαίνει να είσαι πιστός στον εαυτό σου!

η ζωή είναι ένας κύκλος,
που αλλάζει συνεχώς θέση μ'όσους αγαπάς
και εσύ αναγκαστικά παίζεις το ίδιο παιχνίδι..

Είμαι χείμαρος μέσα μου.. ΕΙΜΑΙ ΧΕΙΜΑΡΟΣ....
θέλεις να με ανοίξω για  να δεις?

φευγεις...

και που φεύγεις?

νομίζεις θα αλλάξει κάτι??

και βέβαια θα αλλάξει...

εκεί που θα'σαι δεν είναι εδώ.

και δεν αντέχεις τις αποστάσεις..

δεν αντέχεις την υπομονή

δεν μπορείς να μ'αγαπάς όταν είσαι μακρυά..

εκεί που θα'σαι δεν είναι εδώ

και εγώ φοβάμαι μακρυά σου...

όσο ήξερα πως θα'σαι κάπου τρυγύρω και απλά θα με χαιδεύει που και που το βλέμμα σου,να μου λεει ησύχασε..

δεν φοβήθηκα λεπτό...

δεν φοβήθηκα λεπτό για μένα μ'εσένα..

είσαι ο άνθρωπός μου,

είναι η πρώτη φορά που νιώθω ένα άνθρωπο δικό μου...

δικό μου..

πρώτη φορά νίωθω να εμπιστεύομαι το κεφάλι μου σ'ένα άνθρωπο.

πρώτη φορά τις πληγές μου.

πρώτη φορά τον κόσμο μου,

τον μέσα...

τον έξω όχι μόνο τον εμπιστεύτικα αλλά τον μοιράστικα μαζί σου,

ίδιο κρεβάτι,ίδιο σπίτι,ίδια στέγη,

ίδια σκυλιά

πρώτη φορά ένιωσα λίγο οικογένεια...

και τώρα φεύγεις...

τι να κάνω τόσα όνειρα πια?

τι να τα κάνω που δεν μπορώ να τα πετάξω..

εκεί που θα'σαι δεν θα είναι εδώ

και θα είμαι δυνατή γιατί μια μέρα θα σε κάνω περήφανο...

γιατί θα είναι η πρώτη φορά που θα νιώσεις πως άξιζε όλο αυτό..

εκεί που θα'σαι δεν θα είναι ποτέ ξανά εδώ

να γελάς,γιατί σου πάει...

και να σκέφτεσε πού και πού το μικρό σου 'μήτσο'

σ'αγαπάω τόσο που πονάω

για την αγάπη όσα κι αν δίνεις είναι λίγα και να θυμάσαι πως δεν έχει ανταμοιβή.

κάποιος που ζει μόνος μπορεί να μιλά για τη μοναξιά του?
όχι...
η μοναξιά είναι μια στγμή μέσα στη ζωή,
η μοναξιά ανακυκλώνεται και δεν γίνετε εύκολα κατανοητή..
η μοναξιά είναι ένα τεράστιο ψέμα..

Τη μοναξιά τη βιώνεις μόνος σου..
Δεν μπορείς να τη μοιραστείς....

είσαι πολύ επικίνδυνος άνθρωπος...

σε κοιτάζω και ελπίζω...

δεν μπορείς να τους αγαπάς όλους,για κάποιους θα είσαι ένας ακόμα άνθρωπος,για άλλους ευεργέτης και για άλλους ο πιο κακός εχθρός...
δεν μπορείς να είσαι για όλους το ίδιο...
λές ότι θέλεις να υπερασπιστείς ότι αγαπάς και αυτό κάνεις...
αλλά καμιά φορά αυτό που αγαπάς σε ωθεί κατευθείαν στη κόλαση... και εσύ αυτό που κάνεις είναι να το ακολουθήσεις γιατί η αγάπη φίλε μου δεν είναι παρά μόνο όρκος με τον εαυτό σου,ένας γόρδιος δεσμός με το συαίσθημα που σε κατακλύζει μια στιγμή...
και φοβάσαι αν αυτό είναι η αγάπη ή αν είναι ένα παιχνίδι που σου παίζει η μοίρα...
πάντα θα φοβάσαι.
πάντα θα ανυσηχείς...
υπάρχουν δύο δρόμοι,ένας φωτεινός και ένας σκοτεινός...
και εσύ ανάλογα επιλέγεις... και πας,και είσαι αφημένος στη τύχη σου και προχωράς μέσα στο δρόμο και πονάς και μετανιώνεις,και χαίρεσε ,κλαίς,απελπίζεσε,πέφτεις κτυπάς σηκώνεσε προχωράς...
και όλα αυτά γιατί δεν ξέρεις,ίσως αυτός ο δρόμος σ'οδηγήσει στο φως...
όμως πάντα θα υπάρχει μέσα σου η αμφιβολία..πάντα θα ερωτάς τον εαυτό σου αν είναι σωστό...
και δεν μπορείς να ξέρεις αν έιναι η όχι... γιαυτό αν θέλεις να μάθεις κάτι από αυτό που ζείς ,αφέσου και παράτα την αμφιβολία γιατι είναι η μεγαλύτερη κατάρα...
δεν μπορείς να τους αγαπάς όλους,
και δεν μπορείς να τους αγαπάς όλους το ίδιο...
αυτό να θυμάσαι πάντα...
μπορεί να αγαπάς τον κακό πιότερο από τον καλό ...
και να πληγώσεις τον καλό για να κρατήσεις τον καλό...
και άλλες φορές θα συμβεί το αντίθετο...
μη φοβάσαι να αισθάνεσε... και μη φοβάσαι να επιλέξεις...
τον χαρακτήρα σου θα τον δημιουργήσεις μόνος σου...
και όλοι αυτοί που άφησες και κράτησες είναι παρά μόνο αυτοί που απλά θα σε κοιτάνε.
ο κάθε ένας φτιάχνει μόνος του τη μοίρα του....
ο κάθε ένας προχωρά με βάση το δικό του θέλω...
όλα είναι ίσα στη ζωή..
το πάνω και το κάτω είναι το ίδιο!!!!
να το θυμάσαι ...
ΤΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ!

Η μοίρα δεν χωρίζει τους ανθρώπους,οι άνθρωποι χωρίζουν τους ανθρώπους...

Κι'όμως όλοι σκοτόνουν ότι αγαπάνε....

άλλοι το κάνουν με ένα βλέμμα,
άλλοι με κολακευτικά λόγια..

οι δειλοί σκοτόνουν με το φιλί..
και οι θαραλλέοι με το σπαθί....

άλλοι σκοτόνουν νέοι ότι αγαπάνε
κι άλλοι όταν γεράσουν

άλλοι το πνίγουν με τα χέρια της ηδονής,
άλλοι με χέρια από χρυσάφι....

ο επιοικής βάζει το μαχαίρι,
γιατί ο από μαχαίρι πεθαμένος,κρυώνει γρήγορα...

άλλοι δεν αγαπούν αρκετά,άλλοι αγαπούν υπερβολικά

άλλοι πουλάνε, άλλοι αγοράζουν..

άλλοι κλαίνε όταν σκοτόνουν,
άλλοι δεν κουνάνε βλέφαρο.

γιατί σκοτόνουν όλοι ότι αγαπάνε,αλλά δεν πεθαίνουν όλοι επειδή το σκότωσαν.

:)

Ανοίχτε τα τρελάδικα
να βγει ο κόσμος έξω,
να δω αν είναι πιο τρελοί
οι μέσα απ’τους απ’ έξω.

ξέρεις,
ο εύκολος ο δρόμος....


δεν είναι κι εύκολη χαρά!

η αλήθεια.

εχω κατάθλιψη,
έχω εμμονές,
θέλω μόνο να ζήσω δυό στιγμές,
χωρίς να λιώνω από ενοχές...

με τσάκισε η κατάσταση,
βλεπω τα σημάδια της εξάντλησης..
θέλω να αλλάξω τη ζωή μου,
νιώθω πως δεν είμαι πια δική μου...

έχω σπάσει,
νιώθω πως είμαι σακάτης,
είμαι παιδί από σπίτι
και δεν ξέρω γιατί μου'χει στρίψει...

δεν θέλω άλλο παραμύθι να ταίσω τον εαυτό μου,
έχω ξοδέψει περιουσίες και έχω φάει το κάθε εγώ μου,
θέλω να γίνω φθινοπωρινό αεράκι,να πλαγιάζω τα βράδυα σε κρύο παγκάκι...

δεν είμαι σπουδέα ούτε μοιραία,
εχω ξεμπερδέψει μ'αυτή τη ψέυτικη ιδέα...
θέλω μονάχα να γράψω ένα ποιημά που θα μιλά για αγάπη και όχι για βία...

αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι γεννήθηκα θνητή.

και ένα πράμα θέλω μόνο,
να κοιμάμαι και να ξυπνάω ταπεινή.

Ξέρω πως είναι κάποιος
που με ψάχνει μέσα στο χέρι του νύχτα-μέρα,
και με βρίσκει, κάθε λεπτό, μες στα παπούτσια του.

Ξέρω πως είναι κάποιος καμωμένος από τα μέλη μου,
που τον ολοκληρώνω όταν το ανάστημά μου
καλπάζει στο ακριβές του πετραδάκι.

Είναι, ίσως, τόσο μικρός εκείνος ο άνθρωπος
που τον πατούν τα ίδια του τα πόδια;


Μια γάτα είναι το σύνορο ανάμεσα σ’ εκείνον και σ’ εμένα,
ακριβώς πλάι στο κύπελλό της με το νερό.
Τον βλέπω στις γωνίες, ανοίγει, κλείνει
το κουστούμι του, μάλλον μια ερωτηματική φοινικιά…
Τι άλλο μπορεί να κάμει παρά ν’ αλλάξει κλάμα;

Αλλά με ψάχνει και με ψάχνει. Τι ιστορία!

A revolutionary is only as good as his analysis. What does that mean?


I think you should know what you stand for, not just what you're against. You should be able to show how things can be better. 

still i rise..

You may write me down in history
With your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt
But still, like dust, I'll rise.

Does my sassiness upset you?
Why are you beset with gloom?
'Cause I walk like I've got oil wells
Pumping in my living room.

Just like moons and like suns,
With the certainty of tides,
Just like hopes springing high,
Still I'll rise.

Did you want to see me broken?
Bowed head and lowered eyes?
Shoulders falling down like teardrops.
Weakened by my soulful cries.

Does my haughtiness offend you?
Don't you take it awful hard
'Cause I laugh like I've got gold mines
Diggin' in my own back yard.

You may shoot me with your words,
You may cut me with your eyes,
You may kill me with your hatefulness,
But still, like air, I'll rise.

Does my sexiness upset you?
Does it come as a surprise
That I dance like I've got diamonds
At the meeting of my thighs?

Out of the huts of history's shame
I rise
Up from a past that's rooted in pain
I rise
I'm a black ocean, leaping and wide,
Welling and swelling I bear in the tide.
Leaving behind nights of terror and fear
I rise
Into a daybreak that's wondrously clear
I rise
Bringing the gifts that my ancestors gave,
I am the dream and the hope of the slave.
I rise
I rise
I rise.

βασικά..

Σ' ένα χάρτη με στυλό τραβάς το δρόμο σου
και τσιγάρα στρίβεις για τη διαδρομή
ένας τρόπος να σκοτώσεις, λες, το χρόνο σου
ένας τρόπος να σκοτώσεις τη στιγμή

Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένη
το αντίο,πάντα αντίο θα σημαίνει

Και να γύριζες να δεις, τι θα'χε γίνει
αφού τίποτα δε διαρκεί στη μνήμη

Και να σ' έβλεπα να κλαις, τι θα 'χε γίνει
αφού ο χρόνος τελικά όλα τα σβήνει