η συγχρονη κοινωνια εχει αγιοποιήσει την ανεξαρτησια
ή έχει δεμονοποιήσει την εξαρτηση.
καμια φορά σκέφτομαι μήπως
τελικά ειμαστε φτιαγμενοι για να εξαρτομαστε απο τους αλους,
να τους ανηκουμε ,να μας ανήκουν ξερετε τετοια.
προσωπικα,
εχω υπαρξει απολυτα εξαρτημενη απο ανθρώπους και εντάξει,
μπορεί να μην είχα αξιοπρέπεια και όλα αυτά,
αλλα ήταν ..ήταν κολασμένα ωραία.





θυμαμαι ολα εκεινα τα βραδυα που καθομουνα απεναντι σου και σε παρακαλουσα να μην με διωξεις εμενα και τα σκυλια και να μας αφησεις να μεινουμε μαζι σου.
κ εκλεγα γοερά απλά για να μεινω εκει μαζι σου, και ηξερα οτι ημουνα γελοια και σε αφηνα να με τσαλαπατησεις αλλα δεν με ενοιαζε, δεν μου κεγοταν καρφι, γιατι δεν θα επηρεαζε την αποψη μου για εσενα η συμπεριφορα σου την επομενη μερα.
ησουνα κατι πολυ μεγαλυτερο απο μια μικροτητα σου.
οταν δεν ησουν τριγυρω και πονουσα που ελειπες, ηταν αρρωστια και γιατρεια μαζι  γιατι ηταν το τσιμπιμα που μου επιβεβεωνε οτι ζω μεσα τη στιγμη..