παντα με εξτασιαζε η ιδεα του να καθομαι κατω κ να ακουμπω στο τραπεζι διπλα μ η μπροστα μου ενα μεγαλο σχοινι για σκυλους συνηθως αυτα τα χοντρα σχοινια που ειναι βρουλισμενα κ ειναι χρωματιστα.
κ γιαυτο τον λογο μαλλον ηθελα να σκυλο μεγαλου μεγεθους,
ενιωθα παντα οτι θα ηθελα να ειμαι μελος μιας αγελης
να νιωθω προστατευμενη απο κατι που να φαινεται αγριο αλλα να ειναι τοσο ηρεμο κατα βαθος
σαν την κκαλισι και τους δρακους της
που κανεις φανταζεται πως οι δρακοι ειναι κακοι κ μουργοι με πολλα μουντ σουινγκσ που μπορει να σε καψουν
αλλα τελικα αγαπανε πολυ και εχουν πολυ τρυφεροτητα και παθος.