Και την ιστορία την πουτάνα έτσι τη γράφουνε, και οι αστοί και οι κομμουνιστές: οριζόντια, ισόπεδη. Μιλάνε για λαούς, μιλάνε για μάζες, κανένας απ αυτούς δεν μπόρεσε ποτέ να νοιώσει την ένταση. Το πάθος, την κορύφωση και την πτώση κόσμων ολόκληρων, σ ένα μοναχά εικοσιτετράωρο από τη ζωή του επαναστάτη. Ξέρουν γράμματα, διαβάζουν, γράφουν, και δεν κατάλαβαν ποτέ πως ο κάθε άνθρωπος είναι ένας κόσμος ολόκληρος, είναι μια ολόκληρη ιστορία Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως όταν ο άνθρωπος ξανακαταχτήσει την ανθρωπιά του, όταν ξαναρχίσει να δημιουργεί ανθρώπινο πολιτισμό, να γράφει πια την ιστορία κάθετα, όχι για λαούς και για μάζες, αλλά για τον Παύλο, για τη Ρηνιώ, για την Ελένη, για το μαστρο-Στέφανο τότε μοναχά οι άνθρωποι θα ξέρουν τι κοστίζει η ιστορία, τι κοστίζει η συμμετοχή, τι θα πει η φράση «εκατό χιλιάδες νεκροί» ή «βασανίζεται ένας άνθρωπος σε κάποια ασφάλεια».

Το για πάντα δεν υπάρχει.. είναι σχετικό! Άν υπάρχει κάτι για πάντα αυτό είναι η ψευδαίσθηση, όμως χωρίς αυτή κανείς μας δεν μπορεί να επιβιώσει. Το όνειρο, η ελπίδα ότι θα έχουμε κάποιον για πάντα. Το για πάντα χτίζετε, δεν έρχετε και στην ουσία δεν ορίζετε.. Δυο μικρές λέξεις είναι που μας βοηθάνε να προχωράμε, μια γερή επανάληψη και ανάγκη που απλά βιώνετε.. Πάντα θα επενδύουμε, πάντα θα ελπίζουμε και πάντα θα ονειρευόμαστε..
και παντα ο ερωτας θα ειναι η αιτια που αυτος ο κοσμος θα συνεχισει να υπαρχει,θα συνεχισει να γυριζει...
Έρωτας...απλά τα πάντα
ακόμα και αν δεν είναι σίγουρο ότι θα κρατήσει για πάντα σ'αυτόν τα χρωστάμε όλα,
στον έρωτα και στις σκέψεις
σκέψεις για πρόσωπα που θα υπάρχουν και θα κουβαλάμε,που θα μας αλλάζουν και που με ένα τρόπο θα είναι εκεί..κοντά μας...
για ΠΑΝΤΑ..

σ'αγαπώ και ας μην είναι για πάντα.

giati esi to zitises.

ο αστυφύλακας ζητάει ταυτότητα

και εγώ την ψάχνω από τα 16

που να'σαι απόψε που είσαι τόσο κοντά μου.
σχεδόν με πνίγεις,

έχουμε γεννηθεί αγρίμια αγάπη μου,
και αυτό δεν αλλάζει..

είμαστε καταδικασμένοι.
να μαστε φυλακισμένοι μες την ελευθερία μας.

που να'σαι άπόψε,
που το βλέμμα σου με καρφώνει.

που χαραμίζεις το κορμί σου μια τέτοια βραδυά
που είναι τόσο φτιαγμένη για μας

σήμμερα κλότσησα μια πέτρα και βγήκε μια σπίθα,
στο ορκίζομαι στα μάτια μου,
και χθές το ξημέρωμα,
κάθησα 2 ώρες στο πάρκο και άκουγα δυνατά τη σιωπή,
δεν ξέρω,
παντού υπάρχουν νόμιμες ηδονές
μα δεν βρήκα τη δική μου...
έχω γεννηθεί να επιβιώνω
και αυτό με τρομοκρατεί.


 

Whatever you do in life will be insignificant,but it's very important that you do it,because nobody else will.

Αγαπη μου,πως να μ'αντέξεις, που'μαι παράξενο παιδί και χαζό.
Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βάρεθεις τελείως... 

που με βαρέθηκες τελείως

ψάξε αλλού να με βρείς όπως με θες !!!

i think i should stop thinking for a little bit
and i think i should stop talking fro a little bit
its not normal to feel uncomfortable in comunication
and feel embarassed every time i open my mouth...

i think im a small psychopath running around the same old town.

you're either cockteaser or cockblocker.


and this is a statement.

do we love the people or the feeling we get from them?

three
little
words...

and
a question....

WHY?

where is my love?
where it walks today?
where it will sleep tonigh and how?

i wanted to be there with it all the time,
but i wanted it too much

some photos i would like to put together on a wall...

στην ουσία δεν ξέρουμε ποια είναι η αλήθεια,αφού ασυνήδητα μας κάνουνε πλήση εγκεφάλου από μωρά παιδιά.
και όταν αποκτήσουμε συνήδη ξέρουμε το 'σωστό' και το 'λάθος' που μας δείξαν οι μεγάλοι,και με τόση σιγουριά το εστερνιζόμαστε χωρίς καν να το σκεφτούμε.
και στη πορεία αγωνιζόμαστε για ένα γεννικό στόχο που ποτέ δεν ερμηνεύσαμε.
και έρχεται μια μέρα που όλα όσα πιστέυουμε μας φένονται ξένα,γιατί ποτέ δεν ήταν - δικά μας -
και άντε μαλάκα ξεκίνα να μάθεις τη ζωή!!!

οι μεγάλοι έρωτες δεν φτάνουν ποτέ ως την Εκκλησία.


F*CK!

ψυχή μου...
ποιός σε υπηρετεί?
δεν είμαι εγώ...