dear Lord,
please Give me strength and power to become the ideal me!

The Laughing Heart - Charles Bukowski

your life is your life
don’t let it be clubbed into dank submission.
be on the watch.
there are ways out.
there is a light somewhere.
it may not be much light but
it beats the darkness.
be on the watch.
the gods will offer you chances.
know them.
take them.
you can’t beat death but
you can beat death in life, sometimes.
and the more often you learn to do it,
the more light there will be.
your life is your life.
know it while you have it.
you are marvelous
the gods wait to delight
in you.

κάτι όμορφο...

Φυτεύω άστρα στ' όνειρου τη γλάστρα.
Σπέρνω ανεμώνες, στου κόσμου τους χειμώνες.

Και κάθε που δακρύζω, τις ρίζες τους ποτίζω.

Βγάζω τ' αγκάθι, απ' της ψυχής τα βάθη.
Πιάνω τα ΟΧΙ, στης γνώσης την απόχη.

Και κάθε που ανασαίνω, την παγωνιά ζεσταίνω

Φυτεύω αγάπη, στης ερημιάς τη ράχη.
Ρίχνω το φως μου, στις γειτονιές του κόσμου.

Και κάθε που φωτίζει, ο έρωτας ανθίζει...

ανώριμα στοιχάκια..

to vrady apala to kefali sou tha akoumpa sto maxilari
K ta malia sou tha myrizoun xamomili san ta dika m ta malia,
Tha xaiduew tou kormiou sou to paidko to xnoudi
K tha koimase pali stin dikia mou agkalia…

k otan pesei o xeimonas varetos,k tha nai aspra ola guro apo ta xionia,
To tzaki tha einai anameno sigana kai ta kausoxila tha’xoun kokkini floga…
K min se noiazoun ta skilia,that a koimizo sto pleuro mou,gia na mporw na se kratw,
Ta vradua na se nanourizo,na se filw sto metopo,na sou dino ton eauto mou…

Tha peftei o idrotas tha kula stou kormiou mas ta aulakia
Tha mou milas psithirista gargalontas mou ta autakia…
den tha m peis pws m’agapas ma tha ise edo konta mou,
tha me koimizeis agkalia ,tha thes na mpeis sta oneira mou…

den einai oneira auta,einai oi stigmes pou tha agapoume,
pou tha thimomaste meta,kai apla den tha miloume…
tha taxideoume xana mesa sta idia monopatia,
k tha rotas distaktika pou vriskomai pou na eimai…

ανώνυμες στιγμές.

Ποιός θα μου εξηγήσει αν αναλώνετε ή ανακυκλώνετε
αυτό που αισθάνομαι και ζω..

κάθε φορά ο κύκλος κλείνει πριν προλάβω
να πάρω στα χέρια μου μολύβι..

είμαι αποφασισμένη και απ'τον Θεό μου ευλογημένη
με πάθος να αντισταθώ και τόλμη

ποιός ακούει το δικό μου όχι?
ποιός χωράει στη στιγμή μου...?
ποιου τα μάτια λάμπουν στη μορφή μου..?

The darker the night the brighter the stars...

Love a man, even in his sin, for that love is a likeness of the divine love, and is the summit of love on earth.

It is not the brains that matter most, but that which guides them — the character, the heart, generous qualities, progressive ideas.

Nothing in this world is harder than speaking the truth, nothing easier than flattery.

They were like two enemies in love with one another.

One can fall in love and still hate
i hate the fact that im stealing quotes from the Big Brained people,i love to create my own quotes from my  beliefs but sometimes they are soo 'just right' so i cant help myself :)

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες - κλεμμένος τίτλος από την αγαπημένη μου Κική Δημουλα.

Δεν έχω υπέροχες και εντυπωσιακές λέξεις στο λεξιλόγιο μου,ούτε έχω καταπληκτική γνώση για τον κόσμο και τα γύρω μου κράτη,ακόμα και για το δικό μου δεν ξέρω την αληθινή ιστορία...
Δεν έχω πηδήξει με αλξίπτωτο ούτε έχω κάνει οριβασία ,περιορισμένες είναι οι εμπειρίες μου,σε όλα σχεδόν... και ξέρω πως δεν θα μπορούσα να εντυποσιάσω τον μεγάλο σου κύκλο και τους επιστήμονες που μου μιλάς συχνά για αυτούς..σχεδόν ντρεπόμουν για τον εαυτό μου ποθ είχα μεγαλώσει σαν αλητάκι με σκισμένα παντελόνια,γόνατα και φανέλες,με σκουλαρίκια όπου φανταστείς και θα φαινόμουν σ'όλους αυτούς και στους γονείς σου ένας μικρός ανάρχας χαμένος στο κόσμο του...
Δεν με υπολόγισες καλά όμως,δεν μου δωσες ποτέ την ευκαιρία δεν μ'άφησες ποτέ να σου δείξω,και ίσως να σε ξεναγήσω και να σου μάθω,ναι να σου μάθω και γω για μια φορά κάτι,να κάνω τη δασκάλα σου βοηθόντας σε να εισχορήσεις στο δικό μου κεφάλι που είναι τυλιγμένο από κόκαλα και άγρια μαλιά...
'Ησουν πάντα ο μεγάλος ο ξερόλας ο έτσι ο αλλιώς...και αυτό με σάπιζε.. και αυτό μας σάπισε ...
Δεν με δέχτηκες και ώφειλες ξέρεις για όλο τον κόπο που μου είπες πως έκανες για μένα όσο καιρό εγώ δεν έβλεπα... αφέθηκες σ'όλα όσα φανταζόσουν και σ'όλα τα σενάρια που σκέφτηκες .
Δεν θέλω να κρύβομαι ούτε να περιπέζω εμένα ,αλλά ούτε και σένα... πόνεσα,αλλά όχι επειδή δεν θα μπορέσω άλλο,ούτε γιατί διαλύθηκε η οικογένεια που είχαμε ονομάσει κάποτε,πόνεσα για όλα τα μεγάλα λόγια σου που πίστεψα που αγάπησα το όμορφο αυτό μυαλό που νόμιζα πως όσα έλεγε εβγαιναν από κει μέσα αγνά και αθώα...
Υπερασπίσου το συναίσθημα σου μου χες πει μια φορά και κρατώ αυτή τη στιγμή τόσο κρυστάλινη μέσα στο νου μου λες και γίνετε τη στιγμή που την σκέφτομαι και επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά και ξανά...
όμως τα δικά σου συναισθήματα δεν τα υπερασπίστηκες ,δεν είπες ανευ όρων σαν εμένα και δεν είπες απεριόριστα όπως εγώ...
γιατί φιλαράκο αν σκεφτείς κάναμε θυσίες και δώσαμε μάχες αιματηρές για να κρατήσουμε κάτι που ήταν άρρωστο και πλγωμένο και πληρώσαμε την ίδια μας την εφηβεία,γιατί φανήκαμε τυχεροί να μείνουμε αιώνιοι έφηβοι ,και το θυσιάσαμε ...για να γίνουμε ώριμοι και να ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ αυτό που ονομάσαμε μοιραίο..
Αυτό το άρρωστο παλέυμανε 200 μερόνυχτα άγρυπνοι,να το σώσουμε να το γιάνουμε για να μπούμε μια μέρα μαζί μέσα και να γίνουμε ένα σώμα,ένα σώμα μεταχειρισμένο αλλά ΔΙΚΟ ΜΑΣ... παλιό αλλά ΔΙΚΟ ΜΑΣ...
Και όσα βράδυα έκλαιγα από πάνω του που του κοβόταν η πνοή αργούσες και ερχόσουν ξημέρωμα,αλλά ερχόσουν...
Μα στη τελευταία δοκιμασία μας απ'αυτό τη τελευταία βραδυά έφυγες και έκλεισες τα φώτα και μ'άφησες εκεί μόνη μου σαν να ήμουν και εγώ και αυτό μαζί ΚΑΝΕΙΣ!
Και έτσι παίθανε όλο αυτό και παίθανε μαζί του και η εφηβεία μας και οι μικροί χίππιδες που με διάφορα μαγικά ζούσαν σ'άλλη διάσταση...και δεν ξανα γυρνάνε όλα αυτά καλό μου αστεράκι που φέγκεις τώρα από καπου μακρυά σε μια παραλία ή κάπου στο δρόμο του γυρισμού...
Έχω πολλά να σου πω και άλλα τόσα που δεν θέλω αλλά σ'αφορούν μα είναι δικά μου...
και δεν ξέρω αυτός ο κόμπος πόσο θα μ'αφήσει να ζω χωρίς επιπτώσεις ..
Μα πια με νοιάζει πιότερο που ξυπνώ και είναι όμορφος ο κόσμος και γελάνε γύρω μου οι ανθρώποι.. και είναι τόσο εξτασιακό ν'ακουύω το δρόμο τους διάφορους ανθρώπου να μιλάνε και να λένε ότι θέλεις...
Το πιο όμορφο απ'όλα είναι πια πως εκτιμώ την ύπαρξη μου,και μ'αγαπώ γιατί είμαι τόσο μικρή και μπορώ,ΜΠΟΡΩ,μπορώ να κάνω ότι θέλω..
Μπορώ να κάνω ανθρώπους να γελάσουνε,και μπορώ να τους σταματήσω το δάκρυ,μπορώ να φροντίσω τον Μάγκα κα τον Πάρη ,μπορώ να ακούσω ένα τραγούδι και να το νιώσω μπορώ να αγαπώ και ξέρω να αγαπώ μα πάνω απ'όλα ξέρω να το υπερασπιστώ ΟΛΟ ΑΥΤΟ... ξέρω να εκτιμώ τον πόνο που μου δίνει η ζωή και να δεχτώ πως όλο αυτό δεν είναι παρά μόνο ευτιχία.. και όταν γελώ και χαίρομαι να το βλέπω και να ξέρω πως είμαι ευλογημένη γιατί υπάρχουν ανθρπωποι που δεν γέλασαν ποτέ τους...
Σου φιλώ όλες τις πληγές που χεις στις φτερούγες και δεν πειράζει που δεν ξέρεις ότι υπάρχουν καν... Σου τις φιλώ κρυφά κάθε βράδυ γιατι θέλω την μερά που θα αποφασίσεις να πετάξεις να ΜΠΟΡΕΙΣ ...
Να γελάς περισσότερο,έχει ωραία μελωδία το γέλιο σου...

Καληνύχτα!

Some people fall in love.... 




I had to crash into it so badly....

                  

ΕΛΛΕΙΨΗ

Τόσο πολύ μας λείπουνε οι άνθρωποι, και τόσο που τους θέλουμε πίσω από τα ακουστικά, τα παράθυρα και τις πόρτες, Βιαζόμαστε σαν νάταν να τους χάσουμε για πάντα "Δεν θα χαθούμε" και.... Χανόμαστε.