η αλήθεια.

εχω κατάθλιψη,
έχω εμμονές,
θέλω μόνο να ζήσω δυό στιγμές,
χωρίς να λιώνω από ενοχές...

με τσάκισε η κατάσταση,
βλεπω τα σημάδια της εξάντλησης..
θέλω να αλλάξω τη ζωή μου,
νιώθω πως δεν είμαι πια δική μου...

έχω σπάσει,
νιώθω πως είμαι σακάτης,
είμαι παιδί από σπίτι
και δεν ξέρω γιατί μου'χει στρίψει...

δεν θέλω άλλο παραμύθι να ταίσω τον εαυτό μου,
έχω ξοδέψει περιουσίες και έχω φάει το κάθε εγώ μου,
θέλω να γίνω φθινοπωρινό αεράκι,να πλαγιάζω τα βράδυα σε κρύο παγκάκι...

δεν είμαι σπουδέα ούτε μοιραία,
εχω ξεμπερδέψει μ'αυτή τη ψέυτικη ιδέα...
θέλω μονάχα να γράψω ένα ποιημά που θα μιλά για αγάπη και όχι για βία...