φευγεις...

και που φεύγεις?

νομίζεις θα αλλάξει κάτι??

και βέβαια θα αλλάξει...

εκεί που θα'σαι δεν είναι εδώ.

και δεν αντέχεις τις αποστάσεις..

δεν αντέχεις την υπομονή

δεν μπορείς να μ'αγαπάς όταν είσαι μακρυά..

εκεί που θα'σαι δεν είναι εδώ

και εγώ φοβάμαι μακρυά σου...

όσο ήξερα πως θα'σαι κάπου τρυγύρω και απλά θα με χαιδεύει που και που το βλέμμα σου,να μου λεει ησύχασε..

δεν φοβήθηκα λεπτό...

δεν φοβήθηκα λεπτό για μένα μ'εσένα..

είσαι ο άνθρωπός μου,

είναι η πρώτη φορά που νιώθω ένα άνθρωπο δικό μου...

δικό μου..

πρώτη φορά νίωθω να εμπιστεύομαι το κεφάλι μου σ'ένα άνθρωπο.

πρώτη φορά τις πληγές μου.

πρώτη φορά τον κόσμο μου,

τον μέσα...

τον έξω όχι μόνο τον εμπιστεύτικα αλλά τον μοιράστικα μαζί σου,

ίδιο κρεβάτι,ίδιο σπίτι,ίδια στέγη,

ίδια σκυλιά

πρώτη φορά ένιωσα λίγο οικογένεια...

και τώρα φεύγεις...

τι να κάνω τόσα όνειρα πια?

τι να τα κάνω που δεν μπορώ να τα πετάξω..

εκεί που θα'σαι δεν θα είναι εδώ

και θα είμαι δυνατή γιατί μια μέρα θα σε κάνω περήφανο...

γιατί θα είναι η πρώτη φορά που θα νιώσεις πως άξιζε όλο αυτό..

εκεί που θα'σαι δεν θα είναι ποτέ ξανά εδώ

να γελάς,γιατί σου πάει...

και να σκέφτεσε πού και πού το μικρό σου 'μήτσο'