την ασφάλεια μου τη προσφέρει η ησυχία.
τα λόγια πια είναι φτώχια.
όλα μιλάν από μόνα τους.
κάτι που'μαθα είναι να μη βιάζομαι
να φτάνω στους προορισμούς μου,
όλη τη βιασίνη μου την προκαλούσε το επιπόλαιο συναισθημα
μα σαν το συναίσθημα ωρίμασε απολαυσα τη κάθε μέρα .
άλλες φορές φρένο μου βάζε ο εαυτός μου,
και άλλες μια μοιρέα κουβέντα.
τώρα πια ξέρω πως δεν αρκεί να αισθάνεσε,
για να είσαι ουσιαστικός πρέπει να προσπαθείς
με το σθένος που'χες στην αρχή,
καθημερινά...
ως τα γεράματα.
μέχρι να κλείσεις τα μάτια.
για πάντα.