όσο μεγλώνουν οι ανθρώποι

χάνουν αυτό το βελούδο της ψυχής τους

το αντικαταστούν με τζίν 

κάνουν τη ψυχή τους καθημερινή,αποδεκτή από όλους και όλα,
βαρετή,εύκολη και δυστιχισμένη. 

ντρέποντε μάλλον να είναι ξεχωριστοί,όχι μοναδικοί γιατι μοναδικος δεν ειναι κανενας

ξεχωριστοί..

φοβούντε μήπως κάποιος τους θυμώσει που φορανε τα καλα τους μια κρυα τριτη.

η ίσως φοβούντε ότι θα λερωθεί η βελουδένια τους φορεσιά . 

και επιλέγουν να την ξεσκίσουν ι ιδιοι απο και να την πετάξουν απο την ντροπη τους.

σανα αυτοκτονούν για να μην μοιραστούν όσα έχουν να δηλώσουν και να πούν σαυτή τη κοινωνία
πνιγουν τη φωνη τους,καταπινουν τη γλωσσα τους για να μην μιλησουν,

τελος πάντον πάλι μπερδευτηκα και φλύαρώ

μην πεθάνεις και εσύ,

και αμα βαρεθέις τους άλλους 

εέλα να με βρεις να παίξουμε